NARASSA 2014 Côtes du Roussillon Villages, Lafage

Een heel enge interpretatie van terroir doet ons geloven dat er een soort voorbestemde smaak in de bodem schuilt en dat het de taak is van de wijnbouwer om, als een vroedvrouw , die smaak zo zuiver mogelijk ter wereld te brengen. De praktijk leert ons een heel ander verhaal. Zelfs al nemen we een kleine, geologisch homogene terroir zoals bvb Meursault 1°Cru Perrières en kiezen we slechts een drietal topwijnbouwers, dan nog zijn de verschillen groot tussen een Perrières van Coche-Dury, Roulot of Lafon. De terroir speelt zeker een belangrijke rol maar de wijnmaakstijl van de wijnbouwer evenzeer. En zou het niet doodjammer zijn moest dat niet zo zijn want anders waren alle wijnen van één terroir gewoon inwisselbaar en kregen we éénheidsworst in plaats van een ongelofelijke diversiteit aan smaken. Dat terroir WEL een duidelijke invloed heeft proeven we binnen het assortiment van één wijnbouwer waar identiek gemaakte wijnen toch verschillend proeven naar gelang de plaats waar ze vandaan komen. Maar zelfs daar moeten we bekennen dat factoren zoals bvb. het plantmateriaal (porte-greffe, klonen, ouderdom van de wijnstokken,…) ook nog voor grote verschillen van wijngaard tot wijngaard kunnen zorgen, los van alle variabelen binnen wat we terroir noemen (macro/meso/microklimaat, topografie, bodem,…).

Misschien moeten we terroir eerder zien als een compositie met elementen uit de geologische, klimatologische, vegetale, dierlijke wereld (vergeten we de belangrijke rol niet van ogenschijnlijk banale diertjes zoals regenwormen). Elke terroir vormt een gegeven partituur die naar gelang de dirigent heel verschillende interpretaties kan krijgen. Dat kan een weelderige, ‘dikke’ klank zijn of een uitgepuurde, slanke versie. Met moderne instrumenten of historische instrumenten. Al die beslissingen bepalen de uiteindelijke klankkleur. Net als in de muziek bestaat in de wijnwereld DE juiste interpretatie niet. Wel verschillende grootse, goede, degelijke of slechte interpretaties.

Maar dan begeven we ons geleidelijk aan op het glibberige terrein van het waardeordeel. We zijn het vaak eens over wat slecht is. Wat echt subliem en groots is staat meestal ook buiten kijf. Maar in de nuances tussen goed, zeer goed en uitstekend spelen onze subjectieve voorkeuren het meest. Een mooi voorbeeld is het verschil tussen de Narassa van Lafage en de Segna de Cor van Roc des Anges. Beiden Côtes du Roussillon Villages, zelfde terroir (schistes), hetzelfde jaar (2014), zelfde prijs (12.90 €) en beiden overwegend Grenache. Maar wat een wereld van verschil ! Naast vele kleine verschilpunten bepaalt vooral één belangrijke beslissing, het plukmoment, een serieus onderscheid. Marjorie Galet kiest om druiven ‘al dente’ te plukken : niet onrijp maar ‘net’ rijp, nog krokant. In het ietwat koelere jaar 2014 betekent dat aan 12.5 % vol (in een normaal warm jaar zal dat 13 % vol. zijn). Voor de nieuwe Narassa cuvée die uit de Maury regio komt (gekend voor zijn versterkte, zoete rode wijnen) wil Jean-Marc Lafage een lichte overrijpheid om maximaal in te spelen op het zwoele, zoete kersenfruit van de Grenache en omwille van de rijpe, fluwelige tannines. Geplukt dus aan 15% vol. Prachtig gemaakt, zoals alles bij Lafage. Maar afhankelijk van uw smaakvoorkeur net niet of net wel ‘too much’. Zoals de Segna de Cor in 2014 voor de één uitermate verfijnd en voor de ander te slank zal overkomen. Het is ook mogelijk van beiden te houden, zoals wij doen, en afhankelijk van het weer, het begeleidend gerecht of onze gemoedstoestand voor één van de twee te opteren. Laat een cijfertje op een etiket uw plezier niet beknotten.