Saint Péray Version 2018, François Villard

Van de witte wijnen uit de noordelijke Rhône is Condrieu misschien het meest bekend. Nochtans vormt Condrieu (en Château Grillet) met zijn Viognier druif eerder een uitzondering op de dominantie van Marsanne/Roussanne in het noorden. Marsanne, de belangrijkste druif, geeft volle en ronde wijnen met echter beperkte zuren en niet zo een grote aromatische expressie. Een discrete druif die wel mooi de mineraliteit van een uitstekende terroir kan doorgeven. Marsanne heeft dus de beste terroirs nodig om te schitteren. Meestal zijn dat hellingen op graniet zoals in Hermitage en Saint Joseph. De zeldzamere witte Crozes Hermitage staat vaak op (kleinere) rolkeien. De laatste jaren groeit het aandeel van Roussanne.   Een lastigere druif om te verbouwen maar zeer kwalitatief. Roussanne wint ook aan belang in de zuidelijke Rhône (in witte Châteauneuf du Pape bvb, samen met de klassieke Grenache Blanc en Clairette).

De witte bewaarwijn bij uitstek is witte Hermitage (zeker in handen van een grootmeester zoals Chave). Voornamelijk Marsanne op graniet, gegist en verouderd op eiken vaten. Als je die volle, vette jonge witte wijn proeft met zijn hoge alcohol en bescheiden zuren zou je nooit denken dat zo een wijn harmonieus kan verouderen. En toch ! De witte Hermitage van Chave uit 2003, een extreem warm jaar, proeft nu schitterend… begrijpe wie begrijpen kan ! Voor de liefhebbers van wijnweetjes :   hoewel witte Hermitage de laatste honderd jaar bijna uitsluitend (85-100%) uit Marsanne bestaat blijkt uit oudere geschriften dat in de 19de eeuw enkel Roussanne werd gebruikt. Waarschijnlijk koos me na de phylloxera (druifluisplaag) voor de gemakkelijkste druif om te verbouwen : de Marsanne. Maar wat is dan de traditie in dit geval : die van de 20ste eeuw of die van de 19de eeuw ?   Uit diezelfde teksten blijkt ook dat rode Hermitage toen volledig werd ontsteeld en op nieuwe kleine eiken vaten ging. Een vloek in de kerk van de ‘huidige’ traditionalisten ! (lees http://www.wine-maker.net/Thackrey_Library/Library_pdf.files/Hermitage.pdf ).

De minst bekende witte wijn uit de regio is wellicht Saint Péray. Dit kleine wijngebied ligt helemaal in het zuiden van de noordelijke Rhône, naast Cornas. Zuidelijker dus warmer zou je kunnen denken maar de ligging in een kleine vallei zorgt voor een relatief fris microklimaat. Ook heel bijzonder is de aanwezigheid van kalk naast de gebruikelijke graniet. Het landschap van Saint Péray wordt gedomineerd door een imposante kalkrots (Montagne de Crussol) met daarop de ruïnes van wat ooit een al even imposant middeleeuws kasteel moet geweest zijn (Château de Crussol).   Je kunt dus wijngaarden op kalk vinden of met kalkfragmenten (erosie/afbrokkeling) en daarnaast ook klassiekere granietbodems. Maar in combinatie met het ietsje koelere microklimaat krijg je op alle terroirs van Saint Péray een verrassende frisheid en mineraliteit die aan de Marsanne/Roussanne een energieboost en een extra spanning geeft.

Veel wijnmakers in de noordelijke Rhône richten hun aandacht vooral op rode wijnen en witte wijn is een beetje een bijproduct. François Villard daarentegen is misschien zelfs bekender voor zijn witte en over de jaren heen heeft hij dan ook een feilloze savoir-faire ontwikkeld die hem toelaat een terroir als Saint Péray perfect aan te voelen en tot uiting te brengen. De Saint Péray Version 2018 komt van 20 jaar oude wijnstokken (80% Marsanne, 20% Roussanne) op graniet. Zachte persing, gisting en veroudering op vaten van 3-5 jaar oud. In de eerste maanden met een wekelijkse bâtonnage (omroeren van de droesem) voor een rijkere textuur. En een volle, fluwelige textuur daar draait het nu eenmaal om bij de beste witte Rhône wijnen (wil je heel levendige zuren en strakke minerale wijnen dan moet je in een koel noordelijk klimaat gaan zoeken).   Maar de kunst is om de romige en zalvende smaak net voldoende energie en dynamiek te geven zodat elke slok blijft uitnodigen om een nieuwe slok te nemen en de wijn niet gaat vermoeien. En dat heeft François Villard hier meesterlijk opgelost door de intrinsieke frisheid en mineraliteit van Saint Péray aan te wenden om zo de zijdezachte textuur te omkaderen. Het enige wat we nu nog nodig hebben zijn de nobelste vissen en de fijnste sausen.