Andantino 2016 Pinot Noir, Domaine Caujolle - Gazet

Alain Caujolle-Gazet zat vroeger in Montpeyroux maar besloot voor zijn nieuw project om de toenemende droogte (en problematisch kleine opbrengsten) te verlaten en het hogerop te gaan zoeken : koeler en natter. Tussen de 300 en 400 meter hoog, in de wondermooie en ongerepte natuur van de Terrasses du Larzac, kocht hij een aantal wijngaarden en besloot ook nieuwe percelen te planten.   De prachtige kalkterroir en het koele en relatief vochtige mesoklimaat deden hem onmiddellijk aan Chardonnay en Pinot Noir denken als mogelijke druiven. De Chardonnay mengt hij met Grenache Blanc maar de Pinot Noir wordt puur gebracht. Nog maar eens een Chardonnay en een Pinot Noir hoor ik sommigen al denken. Waarom geen typische, autochtone druiven ?   Anderzijds kun je een wijnbouwer die wijnstokken plant voor de komende honderd jaar en voor de volgende generaties niet verwijten dat hij kiest voor de allernobelste druivensoorten die overal bewezen hebben dat ze op kalk en in een gepast (koeler) klimaat schitterende resultaten kunnen geven.

Wat je dan wel hoopt is dat jouw Chardonnay of Pinot Noir een unieke, eigen expressie toont. Voor Pinot Noir producenten overal ter wereld is het ultieme compliment dat hun wijn lijkt op een mooie Bourgogne.   Dat is ook verstaanbaar : Bourgogne is en blijft de maatstaf voor grote Pinot Noir. Maar als we dan toch de mond vol hebben over terroir en als we echt geloven dat terroir belangrijker is dan de druif en dat een wijn bovenal een ‘sense of place’ moet overbrengen en moet proeven naar de plaats waar hij vandaan komt, waarom zou dan een Pinot Noir uit de Terrasses du Larzac naar Bourgogne moeten smaken ? Of zelfs naar Pinot Noir ?   Proeven de beste Chablis naar Chardonnay ? Of de beste Côte Rôtie naar Syrah ? Terroirwijnen overstijgen juist de eenvoudige variëtale expressie.   Blind zul je Pinot Noir misschien zelfs niet herkennen in de Andantino van Caujolle-Gazet. Rijper dan Bourgogne natuurlijk maar toch voelen de frisheid en elegantie ook niet bepaald zuiders aan maar weerspiegelen eerder de 400 meter hoge kalkterroirs.   En de nodige vochtigheid : meer en meer komt men tot inzicht dat in koelere maar (te) droge gebieden de Pinot Noir druif géén absolute finesse kan bereiken.  Na elk teugje van deze heerlijke en unieke wijn groeit de overtuiging dat Alain Caujolle-Gazet niet de meest evidente maar wel de juiste keuze heeft gemaakt.