K-POT 2016 Cahors, Clos Troteligotte

De Malbec (of Côt of Auxerrois) druif blinkt uit door kleur en kracht. Niet voor niets spreekt men van de ‘zwarte wijnen’ van de Cahors. Buiten de Sud Ouest regio vind je deze druif (in assemblages) wel eens in Bordeaux of de Loire. Puur echter treffen we ze quasi uitsluitend aan in de Cahors streek en in Argentinië. De Argentijnse Malbec proeft veel rijper en zachter dan de Franse en vertoont zowaar zelfs smakelijk en sappig fruit. En ‘sappigheid’ is nu net niet het adjectief dat je vaak gebruikt wanneer je Cahors proeft. Woorden als streng, stroef en ruw duiken iets sneller op in de meeste proefnotities. Het klassieke antwoord van de wijnbouwer is dan: “wachten”. En inderdaad, soms versmelten de tannines tot een zacht geheel na een aantal jaar flesrijping. Maar in minstens evenveel gevallen komt, na het verdwijnen van het fruit, de naakte waarheid naar boven: de ruwe bolster heeft geen zachte pit. De laatste 10 jaar werd er heel veel vooruitgang geboekt in het beheersen van de tannines. Maar het blijven toch meestal krachtige wijnen die tijd nodig hebben en een stevig begeleidend vleesgerecht vragen om gastronomisch weerwerk te bieden.

Serieuze wijnen dus die in de praktijk zelden worden bovengehaald. En wat niet vlot gedronken wordt verkoopt ook niet vlot. Cahors stond dus absoluut niet op ons verlanglijstje. Tot we deze Clos Troteligotte proefden ! Finesse en frisheid gaan meestal niet gepaard met inktzwarte kleuren. Het lange en intense contact schil/sap dat nodig is voor een grote kleurintensiteit zorgt meestal ook voor de extractie van veel tannines die simultaan losgeweekt worden uit de schil. Maar er bestaan ook druiven, zoals Malbec en Tannat, met zoveel kleurpigment in de schil dat zelfs het minste ‘skin contact’ al een diepe kleur geeft. Een goed teken is het heldere, levendige purper van de kleur want een wat onbestemde, doffe, verzadigde kleur laat vaak een doffe smaak vermoeden. Maar dan komt de grote verrassing met een stroom van sappig, smakelijk fruit, superzachte tannines en vooral een onderstroom van fijne, verkwikkende zuren. Grote smaakintensiteit maar verrassend licht gedragen.

Een lichte hand in de kelder met een lange maar minimale extractie (één manuele ‘pigeage’ per dag) en de afwezigheid van hout (6 maand op betonnen kuipen) zorgen voor een fijne stijl maar toch kan dat niet helemaal de unieke frisheid en spanning van deze Cahors verklaren. Daarvoor moeten we naar de wijngaard. Emmanuel Rybinski verzorgt de wijngaarden van zijn ‘clos’ (ommuurde wijngaard) biologisch en sinds 2015 ook biodynamisch. De hoogte (300 meter) zorgt al voor wat afkoeling maar het geheim schuilt bovenal in de bodem. De ‘argilo-calcaire sidérolithique’ terroir bevat veel ijzer en kleurt daardoor rood. Met minder kracht maar meer finesse en frisheid tot gevolg.

De wijnen worden zonder enige toevoeging (ook geen sulfiet) gemaakt en rijpen op betonnen kuipen of aardewerk kruiken. Bij de botteling wordt dan een minimale beschermende dosis sulfiet toegevoegd. Behalve bij de meest toegankelijke K-POT cuvée bedoeld om binnen een paar jaar te genieten (vroeg dus naar Cahors normen). Die wordt zonder sulfiet gebotteld, dus zonder bescherming (K-Pot). We laten onze grote voorzichtigheid even varen omdat het schitterende fruit zo verleidelijk proeft en tegelijk zo stabiel en onverstoorbaar overkomt. Waarschijnlijk kun je dit een ‘natuurlijke wijn’ noemen maar de wijnboer loopt daar niet mee te koop. Hoe minder we wijn in vakjes proberen te duwen hoe beter. We laten alle vooroordelen los en genieten onbeschermd maar vol overgave van deze buiten-gewone Cahors.