Belle Lurette 2020 Faugères, Domaine de Cébène

De hernieuwde interesse voor miskende druiven zoals Carignan en Cinsault lijkt een beetje op een Assepoester sprookje.  De nobele soorten Syrah en Mourvèdre eisen de aandacht op in de speciale cuvées, vaak opgesmukt door maquillage met nieuwe eik.  Achter de schermen en in de schaduw werken Grenache (zachtheid), Carignan (frisheid) en Cinsault (lichtvoetigheid) om vele wijnen in evenwicht te brengen.  Door de klimaatverandering passen de logge voeten van veel zuiderse Syrah niet meer in het glazen muiltje. Grenache daarentegen kan zeer goed tegen de warmte en kan ook finesse brengen zoals we zowel in Frankrijk als in Spanje (en daarbuiten) merken.  Het is misschien wel DE druif van de toekomst in tijden van opwarming.  Carignan is één van de weinige zuiderse druiven met echt goede zuren wat broodnodig is wanneer de rijpheid/alcohol uit de pan swingt. En Cinsault kan naast lichtvoetigheid en speelsheid ook een bijna Pinot Noir achtige finesse tonen.

Tijd dus om deze drie druiven op het bal te laten dansen.  De combinatie van de drie vind je mooi terug in de Pas de D. cuvée van Pas de l’Escalette met 50% Carignan, 30% Grenache en 20% Cinsault.  Hooggelegen (350 meter) wijngaarden in de Terrasses du Larzac, biodynamische cultuur, prachtige kalkterroirs.  Fris (Carignan), fluwelig (Grenache) en fijn (Cinsault).  In Ze Cinsault (100% Cinsault) vind je de unieke combinatie van finesse en lichtvoetigheid die de allerbeste Cinsault wijnen kenmerkt. Van oude wijnstokken natuurlijk en kleine opbrengsten. Cinsault is nochtans eerder bekend voor grote trossen en grote opbrengsten maar zelfs dat kan interessant zijn in zuiderse assemblages.  Grote droogte zorgt voor druiven met weinig sap en dus veel kleur en concentratie (fenomeen dat we bvb ook zien in de rode Bourgognes van 2020).  Een druif met veel sap en niet teveel suikers (alcohol) kan dan op natuurlijke wijze de assemblage wat aanlengen en ‘lichter’ maken.  In Californië lossen ze dat iets simpeler op door een paar procenten water toe te voegen.  Op de uiterst transparante etiketten van Ridge bvb kun je soms eens de vermelding ‘1% water addition’ vinden.  Hun redenering is de volgende “When temperatures during a zinfandel harvest rise significantly, this variety can over-ripen quickly before there is time to pick all of the blocks. If that occurs, we make a small addition of water to those fermentors to rehydrate grapes that lost water to the vine in protecting it from the excessive heat.”   In Frankrijk is het toevoegen van water absoluut taboe omdat het ons terugwerpt naar de tijden dat minder scrupuleuze wijnbouwers hun volumes lieten aanzwellen door de waterkraan open te zetten. Misschien moeten ze het ook maar ‘rehydrateren’ noemen, klinkt in elk geval gezond…

Nu we toch op het thema van interessante ‘vergeten’ druivensoorten zitten kunnen we misschien even stilstaan bij de witte ‘Carignan Blanc’ druif.  Naast de rode Carignan bestaat er inderdaad een witte versie en zelfs een heel zeldzame Carignan Gris (met roze schil).  Carignan Blanc heeft uitstekende zuren en kan heel mooi de mineraliteit van een uitstekende terroir op de voorgrond brengen. Dat proef je zeer goed in de witte topcuvée Mas Rousseau van Pas de l’Escalette. Kalk en mineraliteit voeren de boventoon op een natuurlijke, ongedwongen wijze (niet de gekunstelde strakheid die komt door te vroeg/onrijp te plukken). In de Les Clapas cuvée vinden we twee vergeten soorten, Carignan Blanc (50%) en Terret Bourret (10%) in combinatie met wat zachtere Grenache Blanc (40%). Ook hier vinden we vooral frisheid en mineraliteit en niet teveel alcohol (13% vol.).

Voor rode Carignan keren we terug naar een ‘coup de coeur’ van tien jaar geleden. Toen stelden we voor het eerst de Faugères Belle Lurette (2011) voor van Domaine de Cébène .  We verloren het domein dan enkele jaren uit het oog maar bij het proeven van de recente Belle Lurette 2020 kwamen dezelfde emoties van verwondering en schoonheid naar boven als toen.  En wat is er mooier dan een wijn die emoties losweekt ?  De Deense wijnschrijver Steen Öhman besloot op zijn blog winehog.org naast punten op 100 een ‘vin d’émotion’ schaal in te voeren met géén/één/twee/drie hartjes.  Subjectief ? Zeer zeker maar laten we ons door de punten niet misleiden dat er zoiets bestaat als mathematische objectiviteit in wijn. Soms weten we met een score van in de 90 en een uitvoerige proefnotitie nog altijd niet of de auteur zin had om de fles leeg te drinken. Want emotie kun je vinden in een zeer lekkere ‘gewone’ Bourgogne terwijl een ‘objectief’ gezien betere Grand Cru je soms koud laat.  Los van prijs of etiket zoek je uiteindelijk toch een wijn die je op een of andere manier raakt ?

De details over Belle Lurette kun je lezen op de technische fiche maar de essentie van alle grote Carignans valt tot drie factoren te herleiden :  oude wijnstokken (hier 80 jaar), kleine opbrengsten (25 hl/ha) en vooral schiste terroirs (noordelijke terrassen in Faugères).  Brigitte Chevalier behandelt haar wijnen met de grootste zachtheid :  zachte extractie waarbij de schilletjes af en toe worden ondergedompeld met een inox stamper, zachte persing met een 100 jaar oude houten pers.  Géén chemische sproeistoffen in de wijngaarden , géén hout tijdens de opvoeding, enkel een snuifje sulfiet bij de botteling.  Een wijn gemaakt met liefde, zachtheid en tederheid :  pure emotie !