30 december 2020

Fleurie Griffe du Marquis 2018, Clos de la Roilette

Ons imago van Beaujolais is zodanig kapotgemaakt door de Beaujolais primeur dat iedereen denkt dat Beaujolais piepjong moet gedronken worden.   De vele ‘natuurlijke wijnen’ bij de nieuwe generatie wijnbouwers zijn qua fruitintensiteit en kwaliteit van een heel ander niveau maar de sappige ‘glouglou’ stijl nodigt toch ook uit om jong te genieten. We zouden bijna vergeten dat er in de Beaujolais ook topterroirs bestaan waar traditioneel bewaarwijnen werden gemaakt. Dan denken we natuurlijk op de eerste plaats aan Moulin à Vent waar de beste wijnen in de beste jaren 20 tot 50 jaar kunnen meegaan. Of misschien aan enkele uitzonderlijke cuvées in Côte de Brouilly of Morgon. De naam Fleurie met zijn bloemige en lieflijke klank komt niet spontaan bij ons op als het om bewaarwijnen gaat. Terwijl historisch gezien Fleurie samen met Moulin à Vent het grootst aantal ‘climats’ had van het allerhoogste niveau. In de bijzonder interessante terroirstudie van Fleurie op de blog Monocépage http://monocepage.com/fleurie-breffage/# kun je lezen hoe hoog Fleurie en zijn beste wijngaarden (zoals La Roilette) werden ingeschat. Dezelfde bewondering en liefde voor Fleurie lazen we in een recent interview met Fabien Duperray van het domein Jules Desjourney die na een leven lang de meest befaamde Bourgogne wijnen verkocht te hebben wil bewijzen hoe groot Beaujolais kan zijn. Hij beseft als geen andere dat je de prijzen van de topcuvées hoog moet zetten om serieus genomen te worden tussen de topwijnen van deze wereld.

Alain Coudert van Clos de la Roilette is eerder een bescheiden, goedlachse en joviale man. Iedereen in het dorp noemt hem ‘marquis’ . Niet omwille van enige adelijke afkomst maar omdat zijn mama altijd begroet werd met een vrolijke ‘bonjour madame la marquise’ en als zoon werd Alain dan ‘le marquis’ !   De terroir van La Roilette ligt naast Moulin à Vent en de wijnen liggen qua stijl en qua bewaarkracht dan ook in die richting. Prachtige graniethellingen waarbij we spontaan een beetje aan die andere befaamde granietheuvel iets zuidelijker gaan denken : Hermitage. Clos de la Roilette beschikt vooral over oudere wijngaarden. Voor de klassieke Fleurie zijn die al meer dan 40 jaar oud maar de oudste wijnstokken (geplant in 1930) gaan in de Cuvée Tardive. De Fleurie 2019 is bijzonder verleidelijk. Maar voor de bewaarkracht moet je bij de Cuvée Tardive zijn (Tardive is niet later geplukt maar een bewaarwijn die LATER op dronk komt). De intensiteit van de bijna 90 jaar oude wijnstokken voel je in het schitterende jaar 2018 nog meer dan anders. Er bestaat een variante van deze cuvée, Griffe du Marquis, die niet 8 maand op grote foeders wordt verouderd maar wel 18 maand op kleine (oude) vaten. In de meeste jaren geeft dit een interessant stijlverschil maar voor ons niet genoeg om het prijsverschil (bijna het dubbele) te verantwoorden. Soms verkiezen we zelfs de Tardive omwille van het duidelijkere fruit. Maar in het grootse jaar 2018 met zijn indrukwekkende concentratie lijkt het wel of de wijn die extra tijd op hout nodig had om zijn smaak volledig te ontplooien. En hoewel de verleiding groot is om te vertellen dat deze wijn zich kan meten met dure Bourgognes moeten we eerlijk blijven : deze wijn heeft niets te zien met Bourgogne. En maar goed ook, dit is geen kopie maar een hoogst originele en waarlijk unieke wijn !  Wijnverzamelaars noemen de meest gezochte en bijna onvindbare wijnen wel eens ‘unicorn wines’ (eenhoorn). De Griffe du Marquis 2018 is met zijn ongekende smaken en vele facetten zoiets als een eenhoorn. Iets dat niet kan bestaan maar waar je toch een glimp van opvangt. Iets dat ooit zal uitgroeien tot een mythe.

Schrijf u in op onze nieuwsbrief