Gigondas La Colline

Beschrijving

La Colline draait rond de twee pijlers van klassieke Gigondas : hoogte en kalk. De hoger gelegen wijngaarden (in dit geval rond de 350 meter maar kan tot 500 meter hoog gaan) zorgen voor een natuurlijke frisheid in de wijnen die contrasteert met de zwoelheid van de meeste Châteauneuf du Pape die veel lager liggen. De ‘marnes calcaires’ schenken de wijnen dan weer mineraliteit wat je ook minder in Châteauneuf zal vinden. Minder evident om te plaatsen evenwel zijn de duidelijke tannines voor wijnen met zoveel Grenache. Dat kan natuurlijk met de wijnmaakstijl te maken hebben (min of meer extractie) maar zelfs bij de zachtste extractie blijven wat krijtige tannines. Het is Louis Barruol van Saint Cosme die een heel juiste parallel kon trekken waardoor veel duidelijk werd voor ons. Grenache op kalkachtige mergel in Gigondas toont een smaakprofiel als Nebbiolo op mergel in Barolo. En inderdaad, in de La Colline van Bosquets proef je dezelfde waanzinnige combinatie van verfijning en complexiteit in een wijn met presente maar heel unieke,frisse, krijtige (kalk) tannines. Zoals in de beste Barolo zijn er merkbare tannines die echter niet massief of verpletterend overkomen maar de wijn reliëf en luminositeit geven. Als in een majestueuze gotische kathedraal die ondanks zijn massa verrassend elegant overkomt, bijna als een kantwerk in steen. La Colline : een kathedraal van een Gigondas !

Domein: Domaine des Bosquets

Qua reputatie en prijs is Châteauneuf du Pape nog altijd de koning (of eerder de paus) van de zuidelijke Rhône wijnen. Robert Parker mag dan aan invloed verloren hebben, zijn jarenlange promotiewerk voor zijn absolute lievelingswijnen werpt nog altijd vruchten af. Als er iemand een standbeeld verdient in Châteauneuf du Pape is het wel Parker. Het opwarmende klimaat is echter geen zegen voor deze warme regio. Grenache kan gelukkig goed tegen de hitte maar zoals iemand het ooit formuleerde : “trop is teveel, en teveel is trop”.

Gigondas stond altijd in de schaduw van de bekendere Châteauneuf du Pape wijnen maar dat zou wel eens kunnen veranderen.   De troeven van Gigondas zijn klimaat en geologie. Een frisser klimaat dankzij hoger gelegen wijngaarden (tussen 100 en 500 meter) en koelere exposities (vooral west/noordwest). Qua bodem vind je in Gigondas veel kalk en mergel, vooral op de hoger gelegen hellingen. Op de ‘plateau’onderaan heb je maar een klein beetje rolkeien en dan zand met kalkfragmenten (cailloutis). Ietsje hoger krijg je dan zand en zogenaamde Safres (compact zand/steen) waarop de Grenache zich van zijn allerfijnste kant toont. Nog hoger volgt dan de mergel en kalk. Dus overwegend bodemtypes die mineraliteit, frisheid en finesse privilegiëren.

Goede Gigondas kan uitstekend verouderen. Mijn ouders verkochten heel lang geleden Ch. des Pallières die oude jaargangen aanboden. De magnifieke 1978 blijft voor altijd in mijn geheugen gegrift. Ook de wijnen van Château de Saint Cosme kunnen (en moeten) prachtig verouderen. Het zuiderse en krachtige profiel zit bij veel Gigondas echter zodanig op de voorgrond dat de onderliggende finesse en frisheid niet kan schitteren. Een nieuwe generatie met een zachtere hand in de wijngaard (meer biologisch en biodynamisch) en de kelder (minder extractie) was nodig om het enorme potentieel van Gigondas te ontsluiten.

Julien Bréchet van Domaine des Bosquets belichaamt deze nieuwe richting in Gigondas. Als je kan starten met prachtige terroirs en oude wijnstokken heb je natuurlijk een serieus streepje voor. Maar de laatste jaren is vooral zijn inzicht en wijnmaakfilosofie exponentieel gegroeid. Geen enkele handeling teveel en geen enkele handeling te weinig. Uiterste precisie in wijngaard en kelder. Hij laat zich niet leiden door modes maar voelt intuïtief aan wat elk van zijn 14 percelen en 14 cuves nodig heeft. Een ‘macération à froid’ in het begin gevolgd door een korte maar hevige extractie (om genoeg kracht onder de motorkap te krijgen voor de veroudering) en dan een lange en superzachte infusie zodat de tannines heel gepolijst smaken. Daarna een lange veroudering op vooral gebruikte vaten van 228, 500, 600 en 3500 liter.

Naast de Gigondas Réserve krijgt Domaine des Bosquets veel aandacht in de pers (en hoge punten) voor zijn parcellaire cuvées.   ‘Lieu Dit’ is een pure Grenache op zand met een unieke finesse. ‘La Colline’(ook 100% Grenache) komt van hogergelegen kalkbodems en is tegelijk krachtig en fris. ‘Les Routes’ is een pure Syrah van plantmateriaal dat ze kregen van de familie Reynaud (Fonsalette). En die kregen blijkbaar hun plantmateriaal oorspronkelijk van Chave in Hermitage. Zonder twijfel de beste en fijnste Syrah uit de zuidelijke Rhône ! En liefhebbers van Mourvèdre zullen uit hun dak gaan bij het proeven van de quasi-pure Mourvèdre ‘Le Plateau’ : een oude wijngaard van Mourvèdre met daartussen enkele stokken Grenache, Syrah, Cinsault, Clairette. Krachtig natuurlijk maar tegelijk ook verrassend elegant (op dit niveau kunnen enkel de speciale cuvées van Tempier in Bandol wedijveren maar overdrijven we nu als we Le Plateau nog fijner en frisser vinden ?)

Deze parcellaire cuvées zijn uniek en bewijzen dat Gigondas, in zijn eigen stijl, voor geen enkele Châteauneuf du Pape moet onderdoen. En toch moet je een domein uiteindelijk beoordelen op de ‘klassieke’ cuvée.   En hier schittert Domaine des Bosquets als géén andere. In de ‘Réserve’ krijg je een assemblage van de diverse terroirs van Gigondas (cailloutis, zand, mergel, kalk) en diverse druiven (45% Grenache, 35 % Syrah, 15% Mourvèdre, 5% Cinsault). Met een waanzinnig lage opbrengst (16 hl/ha) voor een ‘klassieke’ cuvée. Heel de savoir-faire en het wijnmaaktalent van Julien Bréchet komen tot uiting in deze wijn die ze als visitekaartje voor het dorp Gigondas zouden moeten verspreiden. Alles komt hier perfect samen in een meesterlijk evenwicht. Tegelijk warm en fris, krachtig en fijn : de kwadratuur van de cirkel !